آثار کوتاه و بلندمدت سه پروتکل تمرین‌درمانی با هدف‌گیری زانو، ران و ترکیبی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی

هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ آثار سه پروتکل تمرین‌درمانی بر درد، قدرت عضلات و عملکرد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی بود. 41 زن مبتلا به صورت تصادفی در گروه‌های تمرین (گروه زانو، گروه ران و گروه ترکیبی) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه‌های تمرین در هشت هفته پروتکل تمرینی شرکت کردند. درد، قدرت عضلاتبازکننده زانو، دورکننده و چرخاننده‌های خارجی ران و عملکرد قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد. آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری بهبود معناداری در درد، قدرت عضلات و عملکرد گروه‌های مداخله نشان داد. بهبود قدرت عضلۀ چهارسر رانی و عملکرد در گروه ران معنادار نبود. آثار بهبود درد در هر سه گروه مداخله تا شش ماه باقی ماند. تمرین‌درمانی با تأکید بر عضلات زانو و برنامۀ ترکیبی (زانو-ران) در بهبود عملکرد و کاهش درد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی مؤثر بود.